Ya queremos pastel
Ya queremos pastel
Aunque sea un pedacito,
pero queremos pastel.
Dit is het achtervoegsel op de Spaanse versie van 'Happy Birthday to you' die ik vandaag al een paar keer heb mogen horen, want ik ben onherroepelijk 33 geworden. (de Belgische felicitaties van gisterenavond heb ik allemaal afgewimpeld, ik verjaarde toen nog niet)
Deze zondag is ook rustdag in het programma en dus konden we iets ontspannends gaan doen. Maar daarvoor moest je wel al om 6:30 aan het ontbijt zitten, want om 7:00 kwam de bus (nu moet je in Guatemala die tijden niet altijd even letterlijk nemen). Ik zat in het groepje dat vandaag naar de warmwaterbronnen ging om te baden. De baden liggen in een vulkanisch gebied en zijn inderdaad heerlijk warm en idyllisch. En aangezien ik geen badpak meegenomen had (waarom zou ik dat nodig hebben op dienstreis?), heb ik daar eentje gekocht. Volgens de Guatemalteekse vrouwen heb ik veel te veel betaald, maar het is het goedkoopste badpak dat ik ooit gekocht heb.
Na 2 uur in het vulkanische warmwaterbad vertrokken we terug naar onze verblijfplaats. In de terugrit stonden er een aantal tussenstops gepland: een bezoek aan een kerk, een stop voor een panoramische foto en een bezoek aan een bekende heilige van Guatemala (niet erkend door de kerk), San Simon. San Simon is (volgens mij) een combinatie van Mayatradities, katholieke heiligenverering en ... oplichterij. We bezoeken San Simon in een grote donkere kamer. Op een podium staat een etalagepop aangekleed als een cross-over tussen Michael Jackson en een stereotiepe maffiafiguur: hoed, zonnebril, sjaal voor de mond, handschoenen, brandende sigaret in de mond ... Je leest het goed, een sigaret: om gunsten te krijgen van San Simon moet je sigaretten en sterke drank offeren. Volgens de legende zou San Simon na zijn dood met de mensen gaan praten zijn en hen verteld hebben dat hij hun wensen kan vervullen in ruil voor drank en sigaretten (die uiteraard te koop zijn in het bijhorende winkeltje).
In de buitenruimte worden vuurtjes gestookt door een aantal vrouwen. Een van de vrouwen roept daarbij voortdurend San Simon aan, een andere staat een knoert van een sigaar te roken (zo'n dikke sigaar heb ik nog nooit gezien) of misschien eerder te blazen dan te roken. Ook de mensen die San Simon komen vereren moeten in de buitenruimte een deel van het ritueel ondergaan.
Terug op de bus spreekt de gids ons aan dat hij zag hoe sommigen onder ons een beetje afkerend stonden tegenover San Simon (hij had het ongetwijfeld over mij al heb ik mijn best gedaan om mijn afkeer niet te sterk te laten blijken). We moeten, volgens hem, respect tonen voor de Mayacultuur en zijn tradities (nochtans uit eerdere opmerkingen konden we al opmaken dat hij zelf niet zo hoog oploopt met de indigenas). Behalve het buitenritueel deed nogal weinig me echt denken aan Mayatradities (ik ben geen kenner).
Wat irriteert mij nu zo sterk aan die San Simon-verering? In het dorp hangen affiches met de San Simon-figuur en hoe je die kan bezoeken (op de affiche draagt San Simon een Amerikaanse vlag) --> tourist trap alert. Drank en sigaretten offeren, hoe komt dat ik daar zelf niet op gekomen ben? Je moet 5 quetzales betalen om San Simon te bezoeken (nu stellen die 5 quetzales wel niet zoveel voor, dat is minder dan een euro). En wie op zoek gaat naar foto's van San Simon in mijn fotomapjes, moet ik teleur stellen: om foto's te nemen in het heiligdom moet je 10 quetzales betalen. Zoek hem dan zelf maar op op internet: San Simon in Zunil. En wat het helemaal had moeten weggeven: geen enkele Guatemalteek is meegegaan naar het heiligdom van San Simon, ook geen van de indigenas. Zij gingen liever winkelen in het dorp. Ik denk dat het dus nog wel meevalt met mijn misprijzen voor Mayacultuur.
En dan terug naar de taart of de pastel. Bij een van de stops zag ik een pasteleria en heb ik daar een taart (zo'n chique gateau) gekocht, die in vergelijking met de badpakken ook in Guatemala best wel wat kost (de dame van de winkel was dan ook verbaasd dat ik een hele taart wilde kopen en niet enkele stukken). Terug aangekomen op de verblijfplaats blijkt dat zij daar ook heel wat taart voorzien hebben voor mijn verjaardag (een lost-in-translation-misverstand van de avond voordien). Maar 's middags was er dus taart in overvloed voor iedereen.